The Evolution of Fish: The Backbone to Life zoals wij die kennen

De evolutie van vissen klinkt misschien niet zointeressant voor u als de evolutie van de mensheid, of de evolutie van de dinosaurus, totdat u zich realiseert dat als de evolutie van vissen er niet was geweest, dinosauriërs en de mensheid nooit zouden hebben bestaan.

Vissen waren de eerste gewervelde dieren op aarde en vormden de basisvorm en het lichaam van miljoenen soorten en miljoenen jaren van evolutie.

Ze hebben zich in de loop van de jaren ontelbare tijd aangepast, massale uitstervingen en grote veranderingen in het klimaat en de structuur van de aarde overleefd.

Dit artikel gaat kijken hoe vissen zich hebben ontwikkeld in alle verschillende perioden die begonnen in de Cambrische periode (490-540 miljoen jaar geleden).

Embed code

<a href="https://www.fishkeepingworld.com/evolution-of-fish/"><img src="/images/https://www.fishkeepingworld.com/wp-content/uploads/2018/08/The-Evolution-of-Fish-Full.jpg" alt="History of Fish Infographic" width="1200" height="5716" /></a><br /> Provided by - <a href="https://www.fishkeepingworld.com/">Fishkeeping World</a>

De eerste vis (C.ambrian periode)

De Cambrische explosie wordt verondersteld te vertegenwoordigende belangrijkste evolutionaire gebeurtenis in de geschiedenis van het leven op aarde. Deze ‘explosie’ vond plaats gedurende miljoenen jaren en begon ongeveer 542 miljoen jaar geleden.

Het is zo belangrijk voor degenen die paleontologie studeren, en meer specifiekpaleoichtyologie(de studie van prehistorische vissen), omdat in die periode alle belangrijke plannen voor het dierenlichaam verschenen. De Cambrische periode gaf ons de eerste fossielen, welke zijn nog steeds gevonden en studeerde vandaag.

Vroege ‘vissen’ lijken in niets op de vis die we tegenwoordig kennen. Ze hadden nog geen kaken of wervels. Deze vissen staan ​​bekend als Agnatha, wat betekent dat vissen zonder kaken, maar ze hadden nog steeds monden en konden eten.

Velen waren kleine wormachtige wezens; anderen ontwikkelden benige pantserplaten om zichzelf te beschermen.

Het was in de late Cambrische periode dat palingachtige kaakloze vissen zoals de Conodonts verschenen samen met andere kleine gepantserde vissen die bekend staan ​​als Ostracoderms.

Conodonts varieerden van 1 cm tot 40 cm lang, ze hadden grote ogen, vinnen, V-vormige spieren en een notochord (een flexibele staaf, vergelijkbaar met kraakbeen, die door het lichaam liep en steun bood).

Gedurende de 100 miljoen jaar van het bestaanvan ostracodermen waren er ongeveer 600 soorten. Ze waren meestal minder dan 30 centimeter lang. In tegenstelling tot eerdere vissen, hadden ze zich ontwikkeld om hun kieuwen uitsluitend te gebruiken om te ademen. Eerdere ‘vissen’ gebruikten kieuwen voor zowel ademhaling als voeding.

De meerderheid van de kaakloze vissen is nu uitgestorven omdat ze zich niet aan de nieuwe omstandigheden hebben aangepast, maar er zijn er nog een paar in de Cyclostomata-familie (de slijmvis en de prik).

Lampreien geven ons een goede indicatie van hoe oude voorkaakvissen eruit zouden hebben gezien.

De evolutie van de gewervelde

Men denkt dat vissen de eerste gewervelde dieren op aarde zijn. De evolutie van de ruggengraat was cruciaal voor zoogdieren, vissen, vogels, reptielen en amfibieën.

Het was algemeen geaccepteerde dat bewijs van de eerste ruggengraat dateert van ongeveer 500 miljoen jaar geleden, tijdens de Ordovicium-periode.

Maar hoe ontwikkelde de gewervelde zich precies?

Tijdens de Cambrische periode verschenen de eerste visachtige wezens (hoewel door paleontologen zeker niet als echte vis herkend), ongeveer 530 miljoen jaar geleden.

De Pikaia, die eruitzag meer als een worm dan als een vis, is misschien wel de vroegste voorouder van vissen.

Het was een primitieve chrodate (een dier dat gedurende minstens één periode van hun leven een notochord bezit) dat zwom als een paling.

De Pikaia had vier vitale componenten die zouden evolueren naareen echte vis; een kop (een duidelijk hoofd, gescheiden van de staart), bilaterale symmetrie (dezelfde vorm aan weerszijden van het lichaam), V-vormige spieren en een zenuwkoord dat over de lengte van het lichaam loopt.

Het snoer werd niet beschermd door een bot of buis en daarom was Pikaia technisch gezien een ‘chordaat’, geen gewervelde - maar het legde wel de basis voor toekomstige gewervelde dieren.

Sommige experts overwegen de Haikouichthys, of deMyllokunmingia, om de vroegste echte vis te zijn; dit wordt echter betwist vanwege een gebrek aan definitieve fossielen.

Het is mogelijk dat er andere visachtige wezens waren die ouder waren dan deze ‘eerste vis’, maar er zijn geen eerdere fossiele resten gevonden.

De eerste tekenen van een kaak (Ordovicium-periode)

Ongetwijfeld had de gewervelde zich tijdens de Ordoviciumperiode goed en echt gevormd en was hij in veel vissen aanwezig. Vissen waren ook diverser in vorm, lengte en grootte. De vissen hadden echter nog geen kaken ontwikkeld.

Vissen misten een onderkaak.Zodat ze geen grote prooien konden verorberen. In plaats daarvan zouden ze hoogstwaarschijnlijk hebben gevoed door water en puin door hun mond van de zeebodem te zuigen en het afval en water via hun kieuwen te laten ontsnappen.

Veel kaakloze vissen hadden ook een tweede kenmerk: ze hebben benige gepantserde platen. Voorbeelden van deze vissen zijn de Astraspis en de Arandaspis. In wezen leken ze op gigantische kikkervisjes van 15 cm. Ze hadden geen vinnen en waren slecht mobiel.

Deze soorten evolueerden verder tijdens het Siluurperiode om een ​​gevorkte staart te hebben waardoor ze meer manoeuvreerbaar waren. Ze verspreidden zich gedurende de hele Devoon-periode, maar waren tegen het einde van de Perm-periode met uitsterven bedreigd.

Het is waarschijnlijk dat de eerste kaakvis zich ontwikkelde in de late Ordovicium / vroege Siluur periode.

De kaak evolueerde verder (Siluurperiode)

Tegen het einde van het Ordovicium en tijdens het begin van de Siluurperiode, ervoer de aarde een kolossale uitsterving - de op een na grootste in de uitstervingsgebeurtenissen, waarbij 70% van de soorten werd uitgeroeid.

Voorafgaand aan deze periode waren alle vissen kaakloos, de eerste tekenen van een kaak werden in deze periode gevonden.

Kaken worden voor het eerst geregistreerd in de Siluur-periode, waar fossiele gegevens twee groepen vissen vonden: placodermen en Acanthodii.

De Placoderms geëvolueerd uit Ostracoderms en de Acanthodii waren doornige haai-achtige vissen.

Men denkt dat hun kaken zijn geëvolueerd uit de voorste faryngeale bogen (kieuwbogen). Men dacht ook dat de kaken zich ontwikkelden om te helpen bij het ademen in plaats van om te eten.

Na verloop van tijd werden de kaken ingewikkelder en complexer.

Kraakbeenachtige vis (Chondrichthyes) en beenvissen (Osteichthyes) ook ontwikkeld in de late Siluur periode.

De introductie van zowel kraakbeenachtige als beenvissen zorgde voor een enorme diversificatie in de zee, en vissen in veel verschillende vormen en maten begonnen de wateren over te nemen.

The Age of the Fish (D.evonische periode)

In het Devoon (ook wel bekend als de ‘leeftijd van vissen ’) een enorme verscheidenheid aan vissen begon te evolueren en zich te ontwikkelen.

Placoderms domineerden de wateren in deze periode;echter Chondrichthyes (inclusief haaien en roggen) waren wendbaarder en overtroffen hen. Hierdoor waren tegen het einde van deze periode ostracodermen en placodermen uitgestorven.

Osteichthyes (vissen met benige skeletten) evolueerden in twee groepen: vis met straalvinnen (Actinopterygii) en soorten met lobbenvinnen (Sarcopterygii).

Van kwabvinvissen zijn tetrapoden geëvolueerd (gewervelde dieren met echte poten); zij zijn de voorouders van op het land levende gewervelde dieren, waaronder wij mensen.

Ray-finned-vissen bleven evolueren en nieuwe soorten ontwikkelen en zijn nu de meest diverse en talrijke gewervelde dieren op de planeet.

Massa vis Uitsterven (Carboon en Perm periodes)

De Perm-periode eindigde met de Perm-Trias-extinctie; de grootste massa-extinctie in de geschiedenis van de aarde. Ongeveer 96% van de mariene soorten werd volledig weggevaagd.

The Bony Fish Triumph (Mesozoïcum)

Het waren beenvissen die zich na deze catastrofale gebeurtenis konden herstellen en diversifiëren. Dit tijdperk, ook bekend als het tijdperk van de reptielen, stond bekend om de evolutie van dinosauriërs.

Naast de evolutie van dinosauriërs bleven vissen evolueren; er zijn veel fossielen te zien uit deze periode.

Vissen blijven diversifiëren (C.enozoïcum Era)

Dit brengt ons in het huidige tijdperk, dat zich uitstrekt van 65 miljoen jaar geleden tot heden.

Gedurende deze tijd is het Megalodon is gekomen en gegaan; De Megalodon was groterversie van de grote witte haai. Uit fossiele gegevens blijkt dat deze reus een lengte van 67 voet bereikte en zich voedde met grote walvissen. 3D-modellen van de vis suggereren ook dat hij meer bijtkracht had dan een T-rex.

Ondanks enorme monsters zoals deze en de vele vissoorten die zijn uitgestorven, zijn er nu ongeveer 32.000 vissoorten en ze vertegenwoordigen meer dan de helft van alle levende gewervelde dieren.

Ze hebben zich aangepast om in grote wateren te leven, van diepten zo laag als 36.000 voet in de Challenger Deep tot het Amazone-regenwoud, waar ze hebben geleerd zich aan te passen aan de steeds veranderende wateromstandigheden.

Samenvatting

De vissen die we nu kennen, zijn het resultaat van duizenden evolutionaire veranderingen gedurende miljoenen jaren.

Begonnen zonder gewervelde dieren en zonder kaak, veranderden deze ongelooflijke wezens en pasten zich aan om betere roofdieren en overlevenden te worden en duizenden vissoorten te creëren.

We hopen dat dit u een eerste inzicht heeft gegevenhoe fascinerend de evolutie van vis is. Van kleine wormachtige wezens met nu kaak of ruggengraat, tot de enorme verscheidenheid aan vissen die we nu in onze oceanen, meren en rivieren zien.

Gezien de hoeveelheid uitstervingen die plaatsvonden, is het een wonder dat er tegenwoordig zoveel soorten in leven zijn.